گزارش جدید نشان می‌دهد کیفیت اینترنت ایران در رتبه‌ای پایین‌تر از بسیاری کشورهای بحران‌زده قرار دارد؛ اصلی‌ترین دلیل این وضعیت، فیلترینگ گسترده و استفاده گسترده کاربران از فیلترشکن است.
عصرایران در مطلبی نوشت: گزارش تازه درباره کیفیت اینترنت در ایران نشان می‌دهد وضعیت اینترنت در ایران تنها از کوبا، ترکمنستان، آنگولا و کنگو بهتر است!
بخش دردآور گزارش تنها این نیست که نام ایران در کنار کشورهایی قرار گرفته که گرفتار جنگ داخلی یا فقر گسترده یا حکم‌رانی‌های فروریخته و از هم گسیخته‌اند. حتی به خاطر تحریم‌ها هم نیست بلکه دلیلی دارد که قابل کنترل است و به بیان دیگر خودمان به دست خودمان آبروریزی یا آبروبری کرده‌ایم و آن هم فیلترینگ و محدودیت‌های ناشی از آن است و تازه اینها در حالی است که ۸۶ درصد کاربران اینترنت در ایران از فیلترشکن استفاده می‌کنند و بد نیست بدانیم قبل از ۱۴۰۱ به میزان کمتری بوده است.
قصه اینترنت در ایران وضعیت شگفت‌آوری پیدا کرده است: از یک سو وزارت ارتباطات از افزایش پهنای باند و توسعه زیر ساخت سخن می‌گوید که درست هم هست و از جانب دیگر نهادهایی برای فیلتر کردن و بستن می‌کوشند!
استفاده ۸۶ درصد از کاربران از فیلترشکن کافی است تا فیلترکنندگان را به این نتیجه برساند که دست از شکار باد بردارند و جدای این، فیلترشکن به معنی آن است که مستهجن‌ترین سایت‌ها که در جاهای دیگر دنیا هم فیلتر می‌شوند اینجا با فیلترشکن باز
شود!
استفاده از فیلترشکن راه نفوذ را هم باز می‌گذارد و شبکه را آلوده کرده، اما برخی از اعضای شورای عالی فضای مجازی همچنان بر استمرار فیلترینگ اصرار دارند! این آمار هم قابل توجه است که استفاده جوانان زیر ۳۰ سال از فیلتر شکن به ۹۴ درصد می‌رسد.
این گزاره‌ها به معنی آن است که بر کاری بس عبث همچنان اصرار می‌شود و وقت وزیری که نوبت قبل نوشتم متخصص هوش مصنوعی است و می‌تواند صرف تمرکز بر ارتباطات یا تخصص خود شود به این امر اختصاص یافته تا ثابت کند فیلترینگ بی‌فایده است و جز ناراضی‌تراشی ثمری ندارد و هزینه مضاعفی به خانواده‌ها تحمیل می‌کند که در صورت نبود آن حاضرند همین پول را به خدمات داخلی اینترنت اختصاص دهند.
جدای اینها شبکه را آلوده کرده ولی این نوشته بر نکته دیگری تأکید دارد و آن آبروبری ملی است. این که در بحث اینترنت رده سه چهار کشور آخر قرار داریم چه تصویری از ایران نزد جهانیان ترسیم می‌کند؟
تحلیل خبر
با این دنیای نو شونده، چه کار باید کرد؟!
دکتر محمدمهدی جعفری زاده
در قرون گذشته، آهنگ تغییرات بسیار کُند بود و لذا فرصت کافی برای «بهره‌گیری» و «رقابت» درعرصه تغییرات وجود داشت ولی در چند دهه گذشته با پیدایش کامپیوتر، اینترنت، هوش مصنوعی، فناوری اطلاعات، تکنولوژی مدرن و دیجیتال و ... سرعت پرشتاب تغییرات و نوآوری‌ها به قدری سریع و روزافزون شده که هر کشوری دیر بجنبد، نه فقط فرسنگ‌ها از بقیه عقب می‌ماند بلکه در دنیایی متفاوت با دیگران قرار خواهد گرفت و همه چیزش در معرض توفان‌های نوآوری‌ها، نابود و یا بی‌رمق خواهد شد.
در این دنیای جدید، حتی جنگ و نبردش، به صورت حملات سایبری و غالب بر بخش‌های نظامی، اقتصادی، فرهنگی و ... بوده و همه ابعاد کشورها در معرض خطرات «لحظه‌ای و آنی» خواهد بود. موقعی که وزیر ارتباطات می‌گوید در ایام جنگ 12 روزه، روزانه 120 هزار حمله سایبری داشته‌ایم، یعنی برخلاف جنگ نظامی که در اوقات خاصی صورت می‌گیرد و امید به آتش‌بس است، در جنگ سایبری در 24 ساعت، هیچ لحظه‌ای تعطیلی ندارد و آتش‌بسی در آن دیده نمی‌شود.
در این مصاف نفسگیر در دنیای جدید، «اینترنت»، هم، در دست ماست و هم طرف مقابل ما. اما ما کجا و آنها کجا! این طور که در گزارش‌های خبری آمده، کیفیت اینترنت ما در ایران، در رده آخر جهانی است و فقط چهار کشور از ما عقب‌ترند: کوبا، ترکمنستان، آنگولا و کنگو.
حال فیلترینگ هم به آن اضافه کنید و ببینید نتیجه چه خواهد بود؟ گرچه کیفیت اینترنت عمومی مستقیماً با حملات سایبری ارتباط ندارد ولی استفاده مردم از فیلترشکن، با نقش دادن به سرورهای واسطه‌ای خارجی، راه نفوذ را بازتر کرده و ما را آسیب‌پذیرتر می‌کند.
امروز سلاح‌های نظامی همانند موشک، پهپاد، بمب و ... با هوش‌مصنوعی، اینترنت و تکنولوژی‌های شگفت‌آور مدرن «ساخته» و «کنترل» و «هدف‌گیری» می‌شود. در اصل، امروز، جنگ، جنگ با مرکزیت دانش جدید است نه با سلاح. ماجرای «پیجرها» یکی از موارد شگفت‌انگیز آن بود که به احتمال قوی با مشارکت آمریکایی‌ها رخ داد. آینده هم کشورها دنبال چنین برنامه‌های مرموزی خواهند بود. امروز بعضی کشورها به دنیای «پسا اینترنت» و نوآوری‌های ناشناخته و شگفت‌آورتر می‌اندیشند. ما باید ببینیم کجای این معادله قرار داریم و چقدر زندگی مردم‌مان با آنها پیوند دارد و خواهد داشت.