فرماندار تهران با تأکید بر لزوم تغییر شیوه شهروندان تهرانی و خودداری از کمک مستقیم به متکدیان افزود: بخش اعظم مشکل تکدی‌گری در تهران در حوزه فرهنگی نهفته شده است.
عیسی فرهادی در گفت‌وگو با ایسنا، گفت: قرارگاه آسیب‌های اجتماعی در محل جدید خود واقع در منطقه 9 تهران با شیوه‌ای قوی‌تر نسبت به گذشته کار خود را پیش از عید از سر گرفته است. امروز همه دستگاه‌های ذی‌ربط در موضوع آسیب‌های اجتماعی نمایندگان تام‌الاختیار خود را در این قرارگاه مستقر کرده‌اند و این رویکرد به‌خوبی ایجادشده که هریک از این دستگاه‌ها اعم از کمیته امداد امام خمینی(ره)، بهزیستی، نیروی انتظامی، اتباع، بهداشت و درمان و... باید سهم خود را در مسیر مقابله با آسیب‌های اجتماعی پرداخت کنند.
وی افزود: فعالیت قرارگاه قطعاً قوی‌تر از گذشته در سال 1397 ادامه خواهد داشت و با تغییراتی در شیوه کار در حال حاضر جمع‌آوری معتادین نیز در همین محل انجام می‌شود و از این کانال به اردوگاه‌ها اعزام می‌شوند.
فرهادی درباره ادامه طرح جمع‌آوری متکدیان سطح شهر تهران نیز گفت: در موضوع متکدیان سطح شهر تهران باید به این نکته توجه داشته باشیم که بخش اعظم مشکل در حوزه فرهنگی نهفته است لذا نیاز دارد شهروندان کمک کنند به این شکل که به متکدیان با شیوه‌ای که امروز در شهر تهران رایج است کمک نکنند چراکه این شیوه نتیجه‌ای جز گداپروری
ندارد.
فرماندار تهران تأکید کرد: بی‌تردید راه ریشه‌کنی تکدی‌گری این نیست که شهروندان به‌صورت مستقیم به متکدیان کمک کنند باید از مسیر دستگاه‌های مربوطه‌ای که شناخت دارند و نسبت به متکدیان تحقیق، مطالعه و کارشناسی دارند و حساب‌وکتاب دارند اقدام کنند.
اگر شهروندان تهرانی روش خود در کمک به متکدیان را تغییر ندهند نتیجه‌ای جز رواج تکدی گری و افزایش متکدیان در سطح شهر را به همراه نخواهد
داشت. وی ادامه داد: باید مردم ما شیوه دلسوزی و دل‌رحمی را نسبت به متکدیان کنار بگذارند و از طریق دستگاه‌ها و نهادهای حمایتی و خیریه‌ها کمک‌های خود به این افراد انجام دهند.
تحلیل خبر
موضوع تکدی‌گری در کشور ما سال‌ها بر سر زبان‌هاست و جالب اینکه همگان متفق‌القول‌اند که در این زمینه باید کار فرهنگی صورت گیرد؛ اما در رسانه‌های ما به‌ویژه رسانه ملی به این مهم آن‌گونه که باید پرداخته نشده است.
شوربختانه احساسات و عواطف مردم همواره مورد سوءاستفاده کسانی بوده که اساس و پایه زندگی خود را بر مبنای بهره‌گیری و بهره‌کشی از دیگران و راحت‌طلبی و سودجویی بدون کار و فعالیت قرار داده‌اند.
البته تکدی‌گری ابعاد گوناگون و رنگارنگی دارد که بعضی به شکل آشکار و عادی و شماری دیگر ناپیدا و پیچیده صورت می‌گیرد. به‌طور مثال جمع‌آوری پول‌های مردم با دادن وعده‌های پوچ و باطل و با مخاطره مواجه کردن حاصل دسترنج دیگران نیز نوعی تکدی‌گری قلدرمعابانه مدرن محسوب می‌شود که گدایان طمع‌کار با این‌گونه روش و منش، در شمار منفورترین‌ها قرار می‌گیرند. به‌طورکلی آنان که می‌خواهند بدون رنج و زحمت از طریق دوشیدن و یا تیغ زدن مردم یک‌شبه، ره ۱۰۰ ساله را بروند متکدی محسوب می‌شوند و در ردیف انگل‌های جامعه جای دارند.
از سوی دیگر ریشه‌کنی تکدی‌گری نیازمند جلب اعتماد عمومی توسط سازمان‌ها و نهادهای متولی امور مستمندان جامعه است که هم باید جایگاه واقعی خود را بیابند و هم در خدمات‌دهی کم نگذارند و در اتاق شیشه‌ای قابل‌بررسی در دسترس خیران و نیک‌اندیشان باشند.
درهرصورت وجود متکدیان در معابر و خیابان‌ها و... نشانگر هم هرج‌ومرج فرهنگی و هم تبعیض و تضاد دردناک و غم‌انگیز در سطح جامعه
است.