از زمانی که انسان با کاغذ و قلم آشنا شد، به‌تدریج عنصر «فهم و آگاهی» در او تراوش یافت و به‌مرورزمان از زندگی صرفاً حیوانی و جسمانی به جهان «عقل و اندیشه» گام نهاد و هرچه به جلو آمد امواج دانایی در او گسترده‌تر شد، به‌نحوی‌که خواسته‌های جسمانی و مادی او تحت‌الشعاع مطالبات عقلانی و اندیشه‌ورزی‌اش قرار گرفت. امروز فاصله این دو گونه خواستن، از زمین تا آسمان است، انسانی که «خوب می‌فهمد» تحت استثمار و استعمار زر و زور و تزویر قرار نمی‌گیرد و به‌راحتی خود را و انسانیت و شخصیت خویش را نمی‌فروشد و در گرداب زشت تملق و چاپلوسی و فرصت‌طلبی فرونمی‌رود.
آنان که خود را به بهای رسیدن به نان و نام می‌فروشند، گوهر گران‌بهای خلیفه‌اللهی خود را به‌پای هرکس و ناکسی قربانی می‌کنند و هر آنچه بر سر بشریت آمده از همین معامله ناموزون و نامیمون است. البته خواهید گفت: کسی که نان خوردن ندارد چگونه می‌تواند کرامت انسانی خود را حفظ کند؟ پاسخ این است که سلطه‌گران خوب فهمیده‌اند که چگونه انسان‌ها را در گرسنگی و جهل نگه دارند تا به عزت‌نفس و کرامت انسانی خود فکر نکنند. اگر روزی همه مردم جهان به سطح بالای آگاهی و فهم مشترک برسند، یقیناً زیر بار هیچ تحمیلی نخواهند رفت و همه‌ی آنچه در دست زالوهای نیم درصدی کشورهاست، از حلقوم آن‌ها بازخواهند ستاند.
موفقیت سلطه‌گران در این است که نگذارند مردم جهان به سطح آگاهیِ کارساز برسند. بهترین حالت برای آنان نادانی، جهل و بی‌اطلاعی مردم است. آنان بر جهل مردم حکومت می‌کنند. رسانه‌ها بزرگ‌ترین رسالتشان شکستن همین لایه‌های تودرتوی «جهل» است. خوشبختانه دنیای مجازی به کمک دنیای حقیقی آمده و با همه اشکالات و ایراداتی که در هر دوی این‌هاست، ولی پیوستگی و هم‌پوشانی آن‌ها می‌تواند نوید تازه‌ای از دنیایی جدید باشد. دنیایی که در آن
«علم و دانش و آگاهی» حاکم باشد و از سلاح‌های مخرب، ظلم، ستم، فریب، زر و زور و تزویر، خالی بوده و انسانیت، عقلانیت، صداقت و معنویت جایگزین آن‌ها شود.
بزرگ‌ترین رسالتِ رسانه‌ها و ازجمله مطبوعات همین است. مردم باید مطبوعات و رسانه‌ها را تنها نگذارند تا بتوانند در جامعه «نقش‌آفرین» باشند. در این راستا، هرگونه تندروی و رفتار عجولانه، به مردم آسیب می‌زند و به نفع سلطه‌گران، مستبدان و استعمارگران خواهند بود. مردم نیز باید در کنار رسانه‌های واقعی و مجازی، هرکدام خودشان یک رسانه باشند و از روشنگری صحیح و عالمانه کوتاه نیایند.
«طلوع» از ابتدای انتشار در بیش از دو دهه گذشته تاکنون؛ از آن زمانی که دنیای مجازی وجود نداشت، با نگاهی بلند و افق دیدی گسترده و آینده‌نگر، در این مسیر نورانی و روشنگرانه گام نهاد و همچنان با نوآوری‌های مدرن به رسالتش ادامه می‌دهد. بدون شک به جهت محدودیت‌هایی که وجود دارد تا نیل به ایده‌آل‌ها و اهداف مطلوب، فاصله زیاد داریم؛ ولی به لطف الهی در این بیست و چند سال نیز گام‌های قابل‌قبول و مردم‌پسندی برداشته‌ایم و تلاش می‌کنیم که با عنایت پروردگار و حمایت شما مخاطبان و دوستداران طلوع، به فعالیت‌های خود استمرار بخشیده و با شیوه‌های نوین، دایره آگاهی‌بخشی را گسترده‌تر کنیم.
«طلوع»، با حفظ استقلال خود و درج اخبار و مطالب موثق و صحیح، سعی می‌کند همچنان اعتماد مردم را نسبت به خود در سطح بالا حفظ کرده و بدون جنجال‌آفرینی و حرکت‌های احساسی، بر عقلانیت تکیه زند و مشعل روشنگری پایدار را همچنان روشن نگه دارد.
امروز طلوع با یک روزنامه، دوهفته‌نامه و ویژه‌نامه‌های مختلف، در شرایطی که بعضی از نشریات درحال توقف، انتشار نامنظم و تعطیلی هستند، به شکرانه الهی با تحمل همه سختی‌ها به‌پیش می‌رود تا آثار و ثمرات آن را به جامعه عرضه کرده و در بهروزی و کامیابی مردم سهیم باشد.
در پایان از همه عزیزان فرهیخته و گران‌قدری که به هر نحوی در دو دهه‌ی اخیر «طلوع» را تنها نگذاشتند، صمیمانه تشکر و سپاسگزاری می‌کنم.
افق پیش رویتان همیشه روشن باد.