يكي از انواع موادمخدر كه امروزه از مواد نسبتاً پر مصرف مي باشد ، آيس ، شيشه يا كريستال است.وجه تسميه اين ماده‌مخدر اين است كه اين ماده در بعضي حالات ، شكل ظاهري آن شبيه خرده شيشه است و يا تكه‌هاي كوچك يخ ، اما بيشتر به صورت دانه هاي ريز است . اين ماده در اروپا و آمريكا بيشتر به نام آيس شناخته مي‌شود. شابو كه در آسياي جنوب‌شرقي و خاوردور رواج دارد نيز شباهت‌هايي با اين ماده دارد. تحقيقات نشان مي‌دهد كه مهمترين تركيب اين ماده‌مخدر آمفتامين است. سابقه توليد و مصرف آمفتامين به قبل از جنگ جهاني دوم مي‌رسد و در زمان جنگ جهاني دوم به عنوان يك داروي مؤثر در رفع افسردگي سربازاني كه مشغول جنگ بودند و يا نيروهايي كه قرار بود چندين شبانه‌روز را به صورت پيوسته به نبرد مشغول باشند و فرصت استراحت نداشتند براي بالا بردن سطح انرژي آنان استفاده مي‌شد. با گذشت زمان و مشخص شدن عوارض خطرناك اين ماده و اعتياد به آن ، كاربرد اين ماده به عنوان دارو به تدريج كنار گذاشته شد اما سوداگران و توليدكنندگان موادمخدر ، استفاده از اين ماده را در تهيه موادمخدر جديد در دستور كار خود قرار دادند. شايد اولين و مهمترين ماده‌مخدري كه از آمفتامين به دست آمد و در سطح وسيع مورد مصرف قرار گرفت اكستازي باشد. قرص اكستازي در كشور ما به ندرت مشاهده و مصرف مي‌شد اما در سال‌هاي اول دهه هشتاد ، مصرف آن افزايش يافت و انواع و اقسام اين قرص در بازار قاچاق مشاهده مي شد. مصرف اكستازي در پارتي‌ها وميهماني‌ها به عنوان يك ماده انرژي‌زا مصرف مي‌شود و مصرف‌كنندگان آن مي‌توانند ساعت‌ها بدون استراحت بيدار بمانند و از انرژي‌هاي نهفته يا ذخيره شده در جسم خود در حد بالايي بهره‌برداري نمايند كه پس از مدتي شديداً با كمبود انرژي مواجه مي‌گردند كه از ظاهر آن‌ها كاملاً مشخص مي‌شود. متأسفانه يكي از تبليغات غلط در مورد اين ماده‌مخدر اين است كه حتي رسانه‌هاي جمعي از آن به عنوان قرص شادي يا انرژي زا ياد مي‌كنند درحاليكه اين ماده از خود هيچ‌گونه انرژي و شادي ندارد و انرژي‌هاي ذخيره شده جسم را به يكباره آزاد مي‌كند و انرژي كه بايستي در طول چندين شبانه‌روز مصرف شود ، يك‌شبه استفاده مي‌شود و بعد از تمام شدن اثر آن ، شخص مصرف‌كننده به شدت احساس ركود و خستگي مي‌كند و اين آغازي است براي مصرف دوباره و دوباره تا اعتياد كامل . خوشبختانه در حال حاضر مصرف اكستازي تا حد قابل ملاحظه اي كاهش يافته است تا جايي كه اكستازي به عنوان يك ماده مخدر بيس و پايه در مصرف كنندگان مواد مخدر مشاهده نمي شود ، اما متاسفانه مصرف شيشه تا حد زيادي افزايش يافته و مصرف آن در حال ازدياد نيز مي باشد. اكستازي اغلب به صورت قرص و خوراكي و به ندرت به وسيله روش جذبي از طريق پوست استفاده مي‌شود اما شيشه به صورت تدخين يا كشيدني. براي مصرف شيشه ابزار مخصوص وجود دارد كه به آن پايپPipe گفته مي‌شود و شبيه يك چپق شيشه اي است. نشئگي حاصل از مصرف اين ماده تقريباً شبيه هيچ مادمخدر ديگري نيست. عوارض مصرف اين ماده ، بسيار خطرناك و سنگين است. مصرف‌كنندگان اين ماده در دفعات اوليه مصرف ، گاه تا 72 ساعت نمي‌خوابند. در اين مدت ، سطح انرژي بسيار بالا ، توهم شديد و خيره شدن به يك نقطه خاص براي چندين ساعت و همينطور رفتارهاي بي‌پروا ، از حالات نشئگي اين ماده محسوب مي‌شود. پس از بين رفتن اثر اين ماده ، شخص مصرف‌كننده طوري احساس خستگي و كوفتگي مي‌كند كه ممكن است حدود 48 ساعت يا 2 شبانه‌روز به صورت پيوسته خواب باشد و پس از بيداري سر دردهاي شديد ، بي‌قراري ، لرزش و حركات غيرعادي اعضاء بدن مثل دست و سر از حالات آن است. مصرف‌كنندگان شيشه براي از بين بردن اين حالت معمولاً دوباره مصرف مي‌كنند و مانند ساير موادمخدر فرايند اعتياد آغاز مي‌شود و پس از مدتي مصرف‌كننده شيشه تبديل به يك معتاد تمام‌عيار مي‌شود كه البته با مصرف‌كنندگان ساير موادمخدر مثل ترياك و حتي هرويين بسيار تفاوت دارد. عوارض مصرف شيشه را در طول چندماه ، حتي مصرف هرويين در طول چندين سال به وجود نمي‌آورد. عوارض مصرف شيشه به قدري وحشتناك است كه حقيقتاً هرويين و يا قوي ترين مخدرهاي سنتي در مقابل آن بسيار ضعيف هستند .مصرف‌كننده شيشه در حالت خماري ، دست به حركات جنون‌آميزي مي‌زند كه شايد از ديوانگان زنجيري هم سر نزدند. از مهمترين عوارض طولاني مدت مصرف شيشه كه معمولاً بعد از گذشت كمتر از 6 ماه مصرف خود را نشان مي‌دهد اختلال شديد در عملكرد دريچه پروستات است كه معمولاً ادرار و اسپرم با هم دفع مي‌شوند. آسيب‌هاي شديد كبدي و جوش‌هاي صورت ، ايجاد عفونت در دستگاه گوارش ، خصوصاً روده ها ، كوچك شدن بيضه‌ها به همراه درد شديد و تضعيف قواي جنسي از ديگر عوارض اين ماده‌مخدر خطرناك است. توهمات شيشه به گونه اي است كه بيان آن ها كار ساده اي نيست ، باوركردني نيست . شيشه اي ها پس از گذشت مدتي از مصرف شيشه شديداً بدبين مي شوند ، همه مردم را دشمن خود مي دانند ، فكر مي كنند سيستم هاي امنيتي از كا ، گ ، ب گرفته تا سي آي ، اي همه دنبال آن ها هستند ، تصور مي كند در همه جا مشغول پاييدن او هستند ، حتي در خانه اش ابزار مراقبت كار گذاشته اند ، به نزديك نرين افراد خانواده خود شديداً بدبين مي شود ، بدبيني كه قابل گفتن نيست ، اگر متاهل باشد به همسر خود بدبين مي شود حتي فكر مي كند كه فرزندانش متعلق به او نيستند ، وقتي با او صحبت مي كنند هرگز حاضر نيست حرف و صحبت ديگران را بپذيرد و تاييد كند ، فكر مي كند همه اشتباه مي كنند ، همه دنيا اشتباه مي كنند و فقط اوست كه درست فكر مي كند ، يكي از تفكرات جالب شيشه اي ها اين است كه فكر مي كنند از زماني كه مصرف كننده شيشه شده اند بسيار پيشرفت كرده اند و تبديل به انسان هاي دانايي شده اند و چيزهايي را مي فهمند كه ديگران نمي فهمند . هرگز خود را معتاد نمي دانند ، مصرف كنندگان ترياك را بسيار بي كلاس مي دانند و اگر مثلا‌ً به آن ها گفته شود كه به جاي شيشه ترياك مصرف كنند كه اين عوارض را ندارد ، عصباني مي شوند و مي گويند : ترياك ! من ترياك مصرف كنم! متأسفانه در صحبتهاي عاميانه گفته مي‌شود كه شيشه چون مرفين ندارد پس اعتياد هم ندارد. چقدر اين نگرش اشتباه ؛ غلط و گمراه كننده است . اين نگرش كه فقط مواد مرفين دار و يا مواد بر گرفته از خانواده ترياك اعتياد آور هستند و بقيه مواد كه صناعي هستند و مرفين ندارند ،اعتياد آور نيستند دنيا را گمراه كرده است.درنتيجه تحقيقات علمي و مشاهدات و تجربه‌هاي عيني ، هر ماده اي كه مصرف آن انسان را از تعادل طبيعي خارج كند مستقيماً روي سيستم توليدكننده مواد شبه‌افيوني و ضددرد و نوروترانسميترها در سيستم عصبي اثر مي‌گذارد و باعث تخريب آن ها مي‌شود. طيف تركيبات مواد شبه‌افيوني كه در جسم انسان توليد مي‌شود به قدري گسترده و ناشناخته است كه به غلط تصور مي‌شود فقط مرفين يا مشتقات آن روي آن اثر مي‌گذارد هرچند همين موضوع را هم بسياري نمي‌دانند اما تحقيقات كاربردي با قدرت و اطمينان اين موضوع را ثابت كرده است كه كليه موادي كه انسان را از حالت تعادل طبيعي خارج مي‌كند ، شامل هرويين ، ترياك ، شيره ، الكل ، حشيش ، كراك ، شيشه ، اكستازي ، قرص‌هاي خواب ، آرامبخش و ضدافسردگي ، ديفنوكسيلات ، ترامادول ، بروفن و حتي استامينوفن ، كه بدون تجويز پزشك مصرف گردد نيز مستقيماً روي اين سيستم اثر مي‌گذارند و باعث تخريب آن مي‌شوند .يكي از انواع مواد شبه افيوني يا واسطه هاي شيميايي سيستم عصبي كه شديداً بر اثر مصرف شيشه آسيب مي بيند و توليد آن دچار اختلال مي شود ، سروتونين است كه مستقيماً در خلق و خوي ما اثر گذار است . شيشه يك ماده مخدر بسيار قوي و خطرناك است و اعتياد آن در مقايسه با مواد مخدر شناخته شده نظير ترياك و هروئين بسيار سنگين‌تر و خطرناكتر است