بعضی حرف ها و سخنان مسئولان در ادوار مختلف، به اندازه ای تکرار درتکرار در تکرار است که مثل دست های پینه بسته، چندین لایه تکرار را برخود افزوده و برای مردم، شنیدن آنها، بدحالی می آورد. اینکه آب، برق، گاز، بنزین در کشورهای دیگر چند برابر کشور ما به مردم فروخته می شود، جمله تکراری همه وزرا و مسئولان در همه دوره هاست. معلوم نیست چرا اینان یک طرفه و ایزوله قضاوت می کنند و سایر امکانات، رفاهیات، درآمدها و داشته های آن کشورها را که در مواردی از کشورهای اروپایی بیشتر نیز می باشد، مطرح نمی کنند و فقط به قیمت یک قرص نان، یک لیتر بنزین، یک متر مکعب آب و... آن هم به پول ما، اشاره می کنند. به همه اجزای یک کشور باید به صورت یک سیستم و اندام نگریست و همه چیز را با هم دید، سپس برآیند آن را ارزیابی کرد و نقطه زندگی مردم را بر روی یک خط تشخیص داد که آنها از صفر تا صد، کجا قرار گرفته اند.
نگاه تک بعدی به اوضاع اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، علمی و... هر کشوری، بدون شک، انحرافی و معیوب است و هیچکس، حتی افراد بیسواد، آن را قبول ندارند.
وزیر محترم نیرو گفته اند: «ایران پائین ترین تعرفه برق منطقه را دارد و با توجه به اینکه قیمت برق در ایران بسیار پائین است باعث می شود که مردم نسبت به نحوه مصرف برق توجه نداشته باشند اما اگر برق به مقدار واقعی خود به فروش برسد مردم قطعاً در مصرف برق صرفه جویی خواهند داشت»
جناب وزیر محترم نیرو می دانند که اولاً افزایش قیمت برق، فقط بر ضعفا و فقرا فشار وارد می کند و کسانی که درآمد چند ده میلیونی در ماه دارند با افزایش قیمت برق، یک ذره هم از مصرف خود نمی کاهند. ثانیاً آیا تجربه نشان نداده که با افزایش قیمت بنزین، هیچگونه صرفه جویی در آن به وقوع نپیوست؟ آیا با افزایش قیمت نان، میزان مصرف نان کاهش یافت؟ آیا با افزایش قیمت آب، میزان مصرف آن کم شد؟ اینکه آقایان در همه دوره ها برای افزایش قیمت، بهانه صرفه جویی را مطرح کنند، حرف تکراری و پینه بسته ای است که هیچ نتیجه مثبتی برآن مترتب نیست. برای صرفه جویی باید دارا و ندار، هر دو به فرهنگ صرفه جویی اعتقاد پیدا کنند وگرنه به زور پول، لجبازی و نارضایتی متولد می شود و راهکار پسندیده و درمان کننده ای پدید نخواهد آمد.