فردای مذاکرات...

شرایط و اوضاع اقتصادی مناسب و خوبی نداریم، هر چند که دولت و به ویژه رییس دولت (احمدی­نژاد)، گاه اوضاع را نه تنها بد تلقی نمی­کنند، که خیلی هم خوب و ایده­آل ارزیابی می­کنند و گاهی هم کمبود و نقصان­ها را ناشی از توطئه­های داخلی و خارجی در راستای کارشکنی علیه خود و دولتش می­داند.

به هر حال چه دوستان در دولت و احمدی­نژاد، اوضاع اقتصادی را خوب و یا توطئه مشترک داخلی و خارجی معرفی کنند، آنچه مردم می­بینند و با آن دست به گریبان هستند، دلالت بر اوضاع اقتصادی مناسب و مطلوب نمی­کند. طوری که همه چشم­ها و گوش­ها به گرانی و تورم معطوف شده است و خبرهای روز و داغ، همان خبرهای اقتصادی و تبعات ناشی از فشار اقتصادی است.

البته همه مردم به یک اندازه و یک میزان به اخبار و بحث­های اقتصادی توجه و اشراف ندارند، بنابراین نگرانی و استرس­هایشان هم برابر نیست و همان طوری که در مقالات و بحث­های اقتصادی در رسانه ­ها و مطبوعات به آن اشاره گردیده است، واقعا برخی بسیار همسو و همراه و به قول امروزی­ها، خیلی خیلی پایه هستند. یعنی همه کار می­کنند تا این روند افسار گسیخته تورم و گرانی، متوقف نشود. و برعکس اقشار کم درآمد و حقوق بگیر که رنگ بر چهره ندارند، این گروه از هر طرح و برنامه­ای که برایشان درآمدزایی کند، با آغوش باز استقبال می­کنند و هیچ شکایتی هم ندارند. گهگاه هم اگر حرفی و سخنی بر زبان جاری می­کنند و یا مطلبی را عنوان می­کنند، تنها می­خواهند عرض اندامی کرده باشند تا چشم نخورند.

و اما برمی­گردیم به سوژه تکراری تورم و گرانی که دیگر از برخی تبلیغات هم تکراری­تر شده است. اما با وجود تکراری بودن، باز مردم به آن توجه دارند. چرا که اقتصاد و سلامت اقتصادی که دست اندرکاران از آن صحبت می­کنند، شاید گاهی دچار بحران و بدبیاری هم می­شود، ولی نه تا این اندازه که بسیاری از شهروندان از آن بیم به دل راه دهند و این چنین نگران تحولات اقتصادی و تبعات آن شوند.

به هر حال آنچه انکار ناپذیر است، این حقیقت است که امروز در ایران، همه نگاه­ها به نوسانات قیمت­ها و کاهش قدرت خرید مردم معطوف شده است. گاهی گناه­ ها به گردن تحریم­هاست و گاهی هم عده­ای، اجرای طرح هدفمند کردن یارانه­ را عامل این مصیبت و اوضاع نابسامان معرفی می­کنند.

هر چند بسیاری از مردم، علت را ناشی از تلفیق این دو، یعنی تحریم خارجی و سیاست اقتصادی دولت احمدی­ نژاد می­دانند.

به هر حال هر چه هست، نگرانی­ها بسیار جدی است و امیدها خیلی کورسو می­زند که شاید دوباره ثبات اقتصادی بر عرصه تجارت و اقتصاد و... حاکم شود. هر چند از اوایل سال 91 و از بعد از مذاکرات 1+5 (امریکا، روسیه، انگلیس، فرانسه، چین و آلمان) با کشورمان تا حدودی بلاتکلیفی و سردر گمی در بازار ایجاد شده است که برخی آن را ناشی از نظرات اعلام شده در مذاکرات چند هفته قبل استانبول، که هر دو طرف یعنی ایران و گروه 1+5 اظهار خوش بینی و رضایت کرده بودند، می­دانند که یقینا بی­تأثیر هم نبوده است.

اما از هم اکنون، دوباره زمزمه­هایی دال بر گرانی، با از سر گرفته شدن فاز دوم اجرای طرح هدفمند کردن یارانه­ها به گوش می­رسد. البته در این مقطع کمی نگاه­ها به مذاکرات پیش روی ایران و گروه 1+5 در بغداد، پیرامون فعالیت­های هسته­ای است، چرا که بسیاری از کارشناسان اقتصادی، بر این باور هستند که اگر ایران و گروه 1+5 در بغداد به تفاهم و احیانا توافقی دست یابند و تحریم­های بانکی و نفتی و تجاری تا حدودی برداشته شود، احتمال آغاز روند کاهش قیمت­ها به ویژه در بهای سکه و دلار که در حال حاضر متأثر از کاهش قیمت­های جهانی طلاست، با کاهش احتمالی بهای نفت، سرعت بیشتری گیرد و به عاملی برای کاهش قیمت­ها و خدمات تبدیل خواهد شد.

بنابراین این بار توجه جهانی و داخلی به مذاکرات ایران و گروه 1+5 در سوم خرداد (روز آزادسازی خرمشهر) دوخته شده است، تا مگر توافقی در مذاکرات بغداد صورت گیرد که منافع ایران و قدرت­های خارجی را دربرگیرد، یا سرنوشت این مذاکرات نیز به مذاکرات آتی و بعدی گره خواهد خورد.

باید دید که از فردای مذاکرات (سوم خرداد)، مردم شاهد روند افزایش یا برعکس کاهش قیمت­ها خواهند بود و یا اینکه دوره انتظار دیگری توأم با رکود آغاز می­گردد.